LIKE ONS

donderdag 29 december 2005

WROEG IN DE MORGEN een overdagpeinzing

Tjees! Ik heb niet echt zo erg op die dansmariekjes geschouwd. Was bezig met een bleek dansspel onder de beukhouten tafel in de hoek van ons bestamde café. Ola-dyee! Op het moment superiem dat jij met je zweethand de kleefkant verliet om mij trusteloos te vaarwelen beviel mijn zojuist beschatte peperdoos van haar neus en hatsjiede zo ons laatst kruimelend genot tussen de planken. Die tafel stond haar trouwens goed, maar veel verder dan een bezwalkt verweider kwam ik daarna ook niet meer. Weet niet of ik jouw toen nog mijn armslot heb weten aan te bieden voordat ik die oud vertrouwende toonbalie bereek die naar mijn idee alweer was verplaatst sinds de vorige bestelling, bestselling schrijver die je de bent! Ten gelukke had ze mijn favorizerende drankje nog op voor-aad en berustte mijn stem op haar glad gevormde oren om zo nog tot lange na de verlaatte ronde met nonsens-uur op haar in te praten terwijl ik mijn oogbollen hun welwillige gang liet gaan.

INDERHAAST VAN DE NACHT een verslagen avond

Flink doorzopen klakte hij met zijn tong naar een van de meisjes achter de toonbalie. Zijn druivenoogjes twinkelierden vanuit zijn zak over haar gladde vormen. Bijna was hij uitgegleden op haar dijen, maar ze greep zijn blik als een aap een liaan. Ik zal hem eens tonen uit wat voor toonbaliehout ik gegrepen ben, kuchte ze lieflijk van huppetee. Één, twee, slaafkriebel. De derde tel werd in zijn geval meestal een kortstondige jeuk aan zijn meest afhankelijke streek. Lul de Afhanger. Het moest niet platter worden, maar dat werd het wel. Opeengeperst stonden ze even later in het platste café in de haven. Klakken met de tong kon je hier wel vergeten. Evenals de tijd, die ook flink opeengeperst werd. Hij vergat de gehele avond later, maar voor nu leegde hij zijn platvink in 'kriebel' teugen. De drie dansmariekes in de hoek speelden een hoerenlied: "Zwamdoedeljoo, kwistprubeljee, vlagkabbelnoei!" -'Vlagknabbelnoei termótie!' zag men hem denken. "Ik ben cyniast", schreeuwde hij in tweemans' oor. "Ik film geestdriftig andermans idealen aan gort."

Professius, jij weet wat er verder gebeurde, toch? Ik ben toen weggegaan.

UIT DE SERIE: WERELDRECORDS

Deze van de Professius vond ik altijd het beste. We hebben er ook ooit nog filmpjes van gemaakt. Waar zouden die zijn?

De Bubbelebim

Toen wij nog op bowlen zaten
hielden wij onze vingers in de gaten.

woensdag 21 december 2005

SORRY

Nooit gespoten is altijd pis

maandag 12 december 2005

AHA!

En ook nog een fragment uit het ongelooflijk ongeschreven boek Vlammende kippen verwaaien haast niet van Oeuvre Lansebreker.

Zijn deur open? Dacht hij. Sinds zojuist maakte hij zich ernstig zorgen om zijn vriend. De mop met twee honden deed nu allerlei bellen rinkelen die zojuist nog muisstil in een miniatuurkerkje in zijn warhoofd hadden gehangen. Hij had er laatst iets over gelezen in een boek van Martin Halfhart! En nu ging hij terug naar Duitsland alleen om zijn deur dicht te doen? ...godvergeten oetlul die hij was! Het ging natuurlijk om dat wijf! Hij had zijn trage brein wel met een grote steen door een vergiet kunnen stampen. Hij rende in zijn onderbroek achter hem aan de deur(die hij open liet staan) uit. Knotjes, opa! dacht hij nog stiekem even snel. Zijn eigen haar zat keihard en stijf op zijn voorhoofd geplakt. Hij giechelde. Al zijn vriend's overhemden die zij ooit had aangehad waaiden hem vanuit open ramen in het gezicht. Ze roken verdomd goed. Laat staan hoe ze voor hem moesten ruiken! Aan de andere kant, herinneringen stinken haast nooit. Snel liet hij een flinke wind en lachte. Het stormde verschrikkelijk. "Meekomen!", schreeuwde hij tegen alle zacht vlammende, vogelvormige verenballetjes die mistroostig om hem heen dansten. "We moeten iemand opnieuw leren lachen!" Er bleef die dag maar een vraag onbeantwoord(en absoluut niet grappig) liggen op de bovenste plank: "Als alles in iedereen is, waarom ben jij dan niet bij mij!?"

HALFHART #3

Aangezien dit onbeschrijfelijke boek van Martin Halfhart zo moeilijk te krijgen is, hier nog maar een fragment uit:
Levende dingen gaan dood

"Jezus, wat zie jij er uit!"
"Mag ik binnenkomen?"
"Ja, natuurlijk. Wat is er gebeurt jongen?"
"Ik zit in de problemen."
Ondertussen trok hij zijn winterjas uit en hing hem netjes aan de kapstok.
"Kan ik hier een paar dagen blijven?"
"Tuurlijk, is alles oke met je?"
"Ken je die mop van die man en die twee honden?"
Hij liep achter zijn bezorgde vriend aan de keuken in en ging zitten op de stoel met de kapotte armleuning.
"Nee." Antwoordde zijn verwarde vriend op een vraag die hij zelf al weer was vergeten.
Na al die tijd had hij er nu plotseling genoeg van en rukte de kapotte armlauning los van de stoel. Hij opende het raam en wierp hem het donker in.
"Heb je koffie?"
"Ja."
Terwijl zijn vriend koffie voor hem maakte bleef het onbegrijpelijk stil. Onafgebroken staarde hij uit het raam en probeerde zijn gedachten op een rij te krijgen. Sinds gister ochtend was het eigenlijk alleen maar absurder geworden. Hij was heel zelfverzekerd zijn huis uit gegaan en had haar vanuit een telefooncel opgebelt. Oh god, wat had ze er mooi uitgezien toen ze de cafetaria binnen kwam. Het leek wel alsof iedereen ophield met praten om te zien hoe ze binnen kwam lopen. Zo prachtig. Gek genoeg was hij slechts een half uur later zo verward geweest om twee honden te ontvoeren en mee naar huis te nemen. Wat zullen hun baasjes ongerust zijn. En wat zullen ze schrikken als ze horen hoe hun schatteboutjes terug zijn gevonden.
"Melk?"
"Nee, dankje. Het leek wel een droom."
"Wat?"
"Niks."
Maar hij wist zeker dat het geen droom was geweest, want ondanks zijn opwinding had hij die nacht toch nog ongeveer twee uur kunnen slapen. Man, wat had hij gek gedroomd. Hij was in een park of zo en hij was onder de bank gekropen omdat hij boos was op zijn oma. Ze had alles dat hem aan zijn opa had herinnerd kapot gemaakt. Behalve zijn vergiet. Ach ja, dat vergiet. Als zijn huis ooit nog eens in de brand zou staan en hij had slechts nog tijd om een ding mee te nemen, dan zou het dat vergiet zijn.
Hij wist nog goed hoe zijn opa tot aan zijn laatste adem de grapjas had uitgehangen. 'Vergiet me niet, jongen.'
"Alsjeblieft, jongen."
Verbaast keek hij op. "Dankje."
"Nou, ga je die mop van die man en die twee honden nog vertellen of niet?"
Toen herinderde hij zich ineens iets vreselijks. "Hij had de deur open laten staan!" Riep hij en stond plotseling op en rende het huis van zijn vriend weer uit.

maandag 5 december 2005

LANSEBREKER #1

FRAGMENT UIT "VLAMMENDE KIPPEN VERWAAIEN HAAST NIET" van onze eigen OEUVRE LANSEBREKER

Hij zat aan een ondergekliederd bankje in het stadspark vastgeniet. Eenden kwaakten kakkend om hem heen. Met tranen in zijn ogen voelde hij aan het tinnen vergiet in zijn borstzakje. Het was verdomme nog van zijn oma geweest! Hij wilde er peentjes in afgieten. Alleen maar om te laten zien hoeveel hij van peentjes hield. Net zoals Willie Wortel. Godverdomme, wat hield hij veel van Willie Wortel. Hij pakte het blik peentjes uit zijn tas. Maar ach! Hij had natuurlijk geen blikopener bij zich. Die had zijn oma kapot gemaakt. Zij had alles kapot gemaakt! Zijn paraplu, de lievelingsknoop van zijn geruite overhemd en nu ook nog zijn blikopener! Hij beet op zijn lip. Plotseling dook hij onder het bankje en begon wilde majorettebewegingen te maken en gordeldierniezen te imiteren. Ziedend niezend maaide hij stukken gras en kleine kiezeltjes weg. Omstanders waren stil blijven staan maar hadden niet de moeite genomen om dichterbij te komen. Waarschijnlijk stonden ze met tranen in hun ogen te kijken naar die maniak onder het bankje. Ze hadden gezien hoeveel hij van peentjes hield.

HALFHART #2

Nog een fragment uit 'Levende dingen gaan dood' van Martin Halfhart.

Als aan de bank genageld bleef hij zitten. Terwijl hij heeft liefst door de ruit van deze kut cafetaria naar buiten wilde springen. Gewoon om te laten zien hoeveel het hem deed.
"Ik vond gewoon dat je het moest weten..." hoorde hij ergens in zijn achterhoofd galmen. Hij kon het niet geloven. Hij plukte als een gek aan zijn broek en hoopte dat hij hem kapot zou plukken. Gewoon om te laten zien hoeveel het hem deed. Het moest kapot. Alles moest kapot. Alles was kapot. Zij had alles godbetert kapot gemaakt.
Stemmen schreeuwden door zijn kop. Beelden brandden op zijn netvlies. Kapot, kapot, kapot, kapot, kapot!
Toen scheeurde hij zich los van de bank, wankelde tussen al de andere bezoekers door richting de deur, smeet die open en rende naar buiten.
Hij rende en bleef rennen tot hij niet meer kon. Tot hij niet meer wist waar hij was. Tot het donker was. Tot zijn gedachten stil stonden. Ze was achter hem aan gekomen, maar had niet de moeite genomen om ook te gaan rennen of om ook maar te schreeuwen. Ze was waarschijnlijk met tranen in haar ogen voor de cafetaria blijven staan en had zich beseft dat ze hem pijn had gedaan. Ze had gezien hoeveel het hem deed.
Uitgeput boog hij zich voorover waardoor het mes dat hij nog steeds bij zich had in zijn dij prikte. Hij haalde het uit zijn zak en bekeek het nog eens goed. Het was een heel normaal mes, maar wel erg groot. Het was het soort mes waarmee ze in van die kookprogramma's op TV de kruiden mee snijden. Iets wat je ook met een veel kleiner mes kan doen. Allejezus, wat haatte hij die programma's. En eigenlijk alleen maar daarom. Hij stopte het mes terug onder zijn riem. Hij liep door een park waar hij nog nooit geweest was. Het was een slecht verlicht park, maar dat deed hem juist goed. Het liefst wilde hij op dit moment onzichtbaar zijn. In het donker zag hij verderop twee hondenbezitters met elkaar keuvelen. Hun twee honden hadden elkaar echter niks te zeggen en snuffelde een beetje dom de bosjes af, op zoek naar een plaats om hun sporen achter te laten.
Op dat moment kreeg hij een idee wat hem misschien zou kunnen afleiden van de pijn in zijn hart. Hij dook de bosjes in en sloop zo stil mogenlijk in de richting van de twee domme honden...

donderdag 1 december 2005

HALFHART #1

Een fragment uit 'Levende dingen gaan dood' van Martin Halfhart.

Het was zaterdag 12 uur en de bloemen stonden eindelijk op tafel.
"Zuip dan!" schreeuwde hij tegen de roos in het midden van de bos.
Met een plof liet hij zich op de bank vallen en klikte met de afstandsbediening de TV aan.
"Heeft u dit gevoel ook wel eens of kent u mensen die zulke gevoelens hebben? Stuur dan een brief onder vermelding van Dokter Valentijn, naar.." KLIK
Hij kon het niet geloven. Een jaar was er voorbij gegaan en nog steeds had ze niet gereageerd.
Soms had hij de hoop bijna opgegeven, soms had hij bijna genoeg hoop gehad, maar nu was de tijd aangebroken dat hij een knoop doorhakte.
Na een van de diepste zuchten die hij ooit geslaakt had stond hij op. Hij liep naar de keuken. In de keuken opende hij de bestekla. Uit de la pakte hij het grootste mes dat hij kon vinden en bekeek zichzelf in haar reflectie.
Zijn besluit stond vast.

donderdag 24 november 2005

IO VOGLIO UN ELEFANTINO!

INTERCITYMENTALE COMMINIMINIE

Vanuit de stad waar Adolf Hitler ooit de woorden "Kaffee" en "Brötchen mit Schinkeln" sprak stuurde de Professius mij een belachelijk goed filmscript. Waarschijnlijk om mij jaloers te maken op zoveel werklust. Ik heb het bij de linksbinnen geplaatst. Daarnaast hier de email waarin ik aan de Professius uitleg wat wij afgelopen vrijdag op de literaire avond te Perdu deden.

woensdag 23 november 2005

SPRAKELOOS

Uit de serie opsommingen/meerkeuzevragen:

Zaken waar ik geen woorden voor heb:
A: ...
B: ...
C: ...

Daarnaast: In mijn laatste vergadering met de Glijmajoor bespraken wij de mogelijkheid om mensen met de achternaam De Vries over te halen hun kind Zorba te noemen. Dit in het kader van het project: Breng wat Bubbelebim in uw leven.

dinsdag 22 november 2005

UIT DE SERIE

Uit de serie "Mag mijn haantje-de-voorste oproer kraaien in uw kippenhok?"

"Mag ik met mijn zauberflote in uw sprookjesbos fiedelen?"

donderdag 17 november 2005

AANKONTJE

Bart und Ernst doen morgen (VRIJDAG 18 NOVEMBER DUS) weer eens iets geks in Theater Perdu. Te Amsterdam. Er zullen ook nog allerlei dichters eigen werk voordragen.
Marian Boyer (Fantastisch lichaam, Het engelentransport), Vrouwkje Tuinman (Grote acht, Vitrine), Mustapha Ayned (De schaduw van de pijn, zanger en theatermaker van o.a. Taxista, Waf), Cathelijn Schilder (De Eenling), Bart und Ernst (dichtersduo, Nietteraere Avonden Parade 2005), Arthur Wevers (Orgaanvlees.org) en Asis Aynan (Contrast).

Ik kijk speciaal uit naar het fantastische lichaam van Marian en de vitrine van Vrouwkje. Maar dat is flauw, dat weet ik zelf ook wel. Hopelijk zijn we morgen minder flauw en blijft Hans Kesting weg.

Toen ik trouwens gisteren met Ernst een avond presenteerde in de vorm van een spraakwaterval, kwam er een jongen naar ons toe die zei: "Echt goed gevonden, man, om zo door elkaar heen te praten als presentatie. Want normaal hoor je alleen maar één iemand een saai verhaaltje vertellen...(toen keek ik hem aan en dacht 'hij gaat het écht zeggen! En ja:)...en nu waren het er twee.

zondag 13 november 2005

ELP

Toen ik gisteren de cd Works Volume 1 van Emerson Lake & Palmer wilde kopen, stond er een man naast me met twee cd's in zijn handen. In zijn linker hand had hij Emerson Lake & Palmer van de gelijknamige band en in zijn rechter hand had hij Tarkus, ook van Emerson Lake & Palmer.
Hij was duidelijk in dubio en legde de cd's, die trouwens beide slechts 7,99 kostte, een belachelijk lage prijs voor zulke cd's, weer terug op de stapel voordelige cd's. Ik daarentegen was er uit en begaf me naar de kassa.
Na een tijdje kwam de man terug en pakte opnieuw de zelfde cd's op om er nog eens zeer besluitloos naar te kijken. Toen hij opkeek om zo'n beetje schuin omhoog te kijken zoals nadenkende mensen dat altijd doen, keek ik recht in zijn gezicht en begon naar hem te lachen. Hij keek een beetje geschrokken terug alsof hij merkte dat ik hem door had (wat natuurlijk ook het geval was) en net voordat ik in mijn beste duits wilde zeggen dat ze allebei erg goed zijn keek hij snel de andere kant op, legde de cd's weer terug en liep weg.
Oh nee! dacht ik. Wat heb ik gedaan? Nu koopt hij ze allebei niet, terwijl hij er uit zag als iemand die deze twee cd's wel zou kunnen waarderen. Misschien kan ik ze voor hem kopen. Ik bedoel, ik zou best 7,99 willen uitgeven om een onbekende man Tarkus te kunnen geven. Maar ja, nu was hij weg.
Normaal zoek ik niet zo snel oogcontact met onbekende mensen en nu had ik ook al gelijk weer spijt dat ik het gedaan had. Ik wilde de man alleen maar duidelijk maken dat ik de cd's die hij in zijn handen had erg goed vond. Het was een beetje een oudere man geweest. Misschien had hij ze zelfs wel een keer live gezien. Waarschijnlijk vondt hij ze toendertijd ook erg goed, maar had hij niet genoeg geld om hun platen te kopen. Iets wat hij al zijn hele leven wilde doen, maar het kwam er maar niet van. En nu lagen ze hier. 7,99 per stuk. Zou hij het nog steeds zo leuk vinden?
Ik was bijna aan de beurt om mijn cd af te reken toen het gebeurde. De man dook op uit de verte van mijn ooghoek, snelde zich langs de stapel voordelige cd's, griste Tarkus van de stapel en haastte zich naar de andere kant van de winkel om daar aan te sluiten in de rij voor de andere kassa.
Was het ons toch nog gelukt.

vrijdag 11 november 2005

TITEL VAN DE POST

Wat interresseren ons de lezers nou Simmie.
6/18/2005, de post die ik op die dag schreef, dat jij daarop reageert, daar wacht ik op.

Trouwens, het weerbericht uit Spanje: het spant er nog om of het zal hagelen of schuimen.

woensdag 9 november 2005

TIJDFOUTEN (ik komde altijdt te laadt)

Voor degenen onder u die zich nog steeds het hoofd, de nek, danwel de bek breken op/over de vreemde spelwijze van De Professius wil ik u graag wijzen op zijn verklaring voor bijvoorbeeld het gebruik van DT in de verleden tijdt. Dit is namelijk niet de verleden maar de zogenaamde 'vergeten tijd'. In zijn eigen woorden:

Nieuw in de Nederlandse taal:
De vergeten tijd!
Kijken keek gekeken gekeken?
Veel neerlandica zeggen zich niks te herinneren, maar Professius T Taal belooft u: Gebruik de vergeten tijd in uw taalgebruik en vervlogen tijden zullen ten horizonnen (alsof er meerdere zijn) opdoemen!
Ik mijzelve kon me zelfs weer herinneren waar de T in mijn naam voor stront (typ-fout die ik liet staan omdat ik er om moest lachen (hahaha)).


En dan heb ik het natuurlijk nog niet eens over de eerste regel van ons manifest, die luit: "ALLES WAT DE BUBBELEBIM DOET HEBBEN ZIJ ZO BEDOELDT".

vrijdag 4 november 2005

LINEA RECTA

Antwoord op een tekst van Ernst Walgenbach | 08 December 2004 | 14:57:01

EW: Zijn blik vloog de wereld weer in. Een microseconde was hij die uit het oog verloren.
Volledig verdwaald kwam hij tot het inzicht dat de voorstelling van zijn leven illusie noch realiteit kende, dat de lijn tussen deze twee begrippen niet het probleem vormde,
maar de oplossing.
Met goede moed zette hij zijn tred voort en verloor zijn identiteit zonder te sterven.

PTT: Snel schonk hij zichzelf een cola in en dacht na: 'Alcohol is een metafoor voor de illusie, thee is een metafoor voor de realiteit. Cola is een metafoor voor de vergankelijkheid. Waarom hebben die drie toch altijd ruzie?'
Ergens in zijn gedachte vondt hij uit dat die ruzie niet het probleem vormde,
maar de oplossing.
Met goede moed zette hij zijn tred voort en verloor zijn identiteit zonder te sterven.

PUUR ABSURDISME, DAT SNAPT NIEMAND

(DEEL 1) Uit angst daarvoor hou ik altijd iets estetisch, begrijpelijks of grappigs in mijn werk houden.
Wil ik dan iets zeggen? Nee, ik wil iets vragen. Ik wil vragen aan mensen om eens wat beter naar het absurdisme te kijken, want pas dan zullen ze merken dat het echt onbegrijpelijk is. Maar ja, dat is natuurlijk een beetje een rare vraag. “Met Frans Bauer?” “Ja hallo, met Professius, zeg Frans ik wilde je iets vragen...” Nee.

En daarom probeer ik de mensen die miijn werk lezen of zien hun onoverkomelijk lot van de lach te laten zien. Mensen moeten zich ongemakkelijk voelen. Zoals bij het lezen van de schrijffout in de eerste zin van dit verhaal en bij het woordje miijn. Ik ben dus een soort David Lynch van de humor.

(Werd vervolgd...)

(DEEL 2) Mensen moeten denken: Jezus, is het leven echt zo raar? "Nee, natuurlijk niet!" Zegt Jezus dan met een lach. "Maar om op een berg te komen moet je door een dal." En dat dal dat ben ik. Wees gerust, ik ben niet de duivel. Na het lezen van deze tekst zult u niet als een bezetene de straat op rennen en mensen beginnen te vermoorden. Dat zal u alledings niet doen. Onder geen geding. Absoluut niet. Nee, nee, nee. Maar wat zult u dan wel doen? Een theetje drinken? Naar een verjaardag? TV kijken? Gadverdamme, wat saai! Uw leven is saai! Saaiaaiaai! Uw leven is van geen betekenis, of wel soms? Heeft u eigenlijk niet zelfs nog meer zin in een verjaardag met veel gratis bier dan in een thee? Heeft u eigenlijk niet meer zin in de TV dan in die verjaardag? Heeft u eigenlijk niet meer zin om te slapen dan om TV te kijken? Bent u niet een verloren ziel? Bent u niet stiekem fan van Frans Bauer? Nee, natuurlijk bent u dat niet, want dat zou te absurd zijn. Dat zou niemand snappen. En u wilt juist begrepen worden. Aandacht wilt u. Wat? Tegen u? Nee, natuurlijk heb ik het niet tegen u, ik heb het tegen die mensen die buiten op straat lopen. U bent een goed mens, u werkt hard, u probeert eerlijk en positief te zijn, u bent een sterke ziel, u kunt verandering teweeg brengen, u kunt opstaan en de wereld helpen, u bent de held! Hoera, hoera! Maar.....maar....die mensen daar buiten snappen er helemaal niks van. Kijk ze nou eens moeilijk doen. Ze willen allemaal begrepen worden. Ze willen allemaal aandacht, maar u moet ze vermoorden. Ja! Met bloemen! Zou dat kunnen?

Ik probeer mensen te vangen tussen een lach en een inspiratie. Ze snappen iets niet, maar snappen ook dat het niet te snappen is en dan snappen ze het ineens. Ik knaaag aan het geweten van de mensen, maar laat tegelijkertijd duidelijk merken dat ze niet meteen op hoeven te staan. Ze moeten eerst naar hun geweten leren te luisteren in hun lievelingsstoel met een lach op hun gezicht en een thee op hun schoot. Ik ben dus een soort Noam Chomsky van de humor. En als je Noam Chomsky niet kent , loop je slechts twee dagen achter op mij. Ik leerde hem eergister kennen: verdomd interresante man.

(Wordt vervolgd...)

NOU JA #3

Maar wacht even, maat. Volgens mij hebben we het nu allebij over een ander blokje. In mijn vorige hoestbui had ik het over het koude blokje. En in die oude post over m'n oma en jei ging het over het warme blokje.
Het koude blokje moeten we, zoals ik in mijn vorige kotsneiging met een of andere beste man inderdaad eens ben, goed in aanschouw nemen (En dan bedoel ik niet dat café) zodat het, naarmate de tijd groeit en de appels verder van de bomen vallen, uiteindelijk zal smelten in de warmte zoals je die kent van je moeder.
En het warme blokje moet je aan iedereen, ja zelfs Hans, laten zien alsof het de normaalste zaak van de wereld is (zoiets als poepen)
Snapé vous?

Bjen!

Salút aan je fuut.

PTT

woensdag 26 oktober 2005

NOU JA #2

Het lijkt me dat je het dus juist met hem eens bent. Ik heb het stuk niet gelezen natuurlijk. Wat ik uit jouw woorden opmaak is dat deze meneer óók denkt dat het sowieso (en dat is de enige correcte spelling, maar ja daar heb jij natuurlijk schijt aan) niet past. En dat we daarom lijden (en aan het verschil tussen de lange of korte ei/ij/y heb jij al helemaal scheidt schynbaar!). Ik kan me er deels wel in vinden. Niet in mijn blokje natuurlijk, maar in de theorie. Het stemt ook mooi overeen met jouw eigen theorie over het blokje dat je aan het begin van je leven krijgt. (Of kreigt, als je het op jouw manier zegt) Alleen, zoals ik toen al stelde is het natuurlijk te simpel gesteld en moet men volgens dit pisang(*) juist uit het blokje breken. Je wordt dus eerst opgebouwd om jezelf daarna weer te moeten afbreken (tot de schijt ons dood). Maar zeg, wat een opstandighijd! Wat ben jij een relteiger geworden! Langzaamaan nemen we elkaars rollen over, Beethoven!

Dan nog dit: Een Drollenoverall. Is dat nu een overall gemaakt van drollen, een overall met een drollenvanger-model, of gewoon een stinkend broekpak? Een woord, in ieder geval, om toe te voegen aan de BUBBELEBIM-mythologie.

En, herinner me eraan dat ik de mensen ooit nog uitleg over mijn theorie dat "tijger" eigenlijk een getal is. Of nee, dat was een theorie van de glijmajoor. Nog zoiets.

(*) = 'dit pisang' betekent 'deze persoon'. Uit Clarissa La Lui

NOU JA!

Wat ik nou vanochtend weer las: "Het menselijk ego bestaat eigenlijk helemaal niet!" Het blijkt allemaal een grap te zijn. We worden dus klaarblijkelijk door iedereen om ons heen zo beinvloed dat we mooi in de maatschappij passen. Zoals een ijsblokje in een ijsblokjeshouder. En omdat we zo graag in een ijsblokjeshouder willen passen bevriezen we uiteindelijk en kunnen we geen kant meer op! Belachelijk! Zo koud is het toch helemaal niet? En volgens de beste man die dit stukje tekst had geschreven, dat wat ik dus vanmorgen las, kunnen we niet zomaar ontdooien door te zeggen "Nu ontdooi ik". Nee, we moeten inzien dat al ons leiden niet komt omdat we niet precies in een ijsblokjeshouder passen, maar omdat we erin willen passen! Maar dan denk ik, en dat klinkt misschien een beetje stom, 'dan past het toch zoiezo niet?' Maar ja, hij zei dus ook nog dat als je dan niet meer je ego volgt, je niet meer vasthoudt aan die plastic bloem, dat je dan in een soort chaos periode komt ofzo en dat leek me wel tof, dus van nu af aan doe ik niet meer wat andere mensen mij zeggen, luister ik zoiezo naar niemand meer en hou ik al helemaal geen rekening meer met ze. Schijt aan de ijsblokjeshouder!

PTT

woensdag 19 oktober 2005

DE BELGEN

Neen, dan de Belgen. Zo werd ik vandaag geconfronteerd met de namen: Jutta Borms en Fonny De Wulf. Ik bedoel: FONNY DE WULF, dat verzin je niet. Fonny de Wulf. Fonny. De Wulf. Fonnyfonnyfonnyfonnyfonny. De Wúlf. Wulf. Wulfwulfwulf.
"Ladies and gentlemen...Fonnyyyyy...de Wulf."
"Het acht uur journaal, met...Fonny De Wulf."
"En dan nog het weer, Fonny..."

woensdag 5 oktober 2005

OF HET HIER LEKKER WEER IS?

De zonnebijtjes vliegen om mijn fris gewassen oren
Het meisje van mijn dromen snijdt mijn haren af
Ze laat ze met een diepe zucht op de bodem vallen
Rustig blaast de warme herfstwind ze opzij

maandag 26 september 2005

AAN DE TAALPROVISOR VAN BERLIJN.

Lieve Professius,

is het weer lekker in Berlijn? Het zoeken naar de zin van de onzin gaat hier almaar voort. Al weet ik nog steeds niet precies hoe men 'hooiberg' spelt. Mijn laatste ribben zijn geteld. Ik ben lichamelijk voltooid en kan beginnen met de wederafbraak. Armen zonder benen, rijken zonder hoofden, kippen zonder kop. Ben soms kapot, maar vaker verliefd. Binnenkort heb ik afgesproken met de bedenker van de beste mop ter wereld. Om die te begrijpen zul je eerst drie nachten niet moeten slapen. Ik maar één, maar ik drink. Wanneer ik vermoed dat je er klaar voor bent zal ik je hem vertellen. Het beste werkt hij wanneer de verteller in eenzelfde staat van ontvankelijkheid verkeert. Maar als je hem eenmaal voelt blijf je een heel dagdeel lachen. Wel kan ik alvast het eerste deel vertellen: Het is warm en het vliegt...

Ik vroeg me met betrekking tot onszelf af: Vluchten wij in humor, of vlucht de humor in ons? Kun jij daar eens een loopje mee nemen? (Een loopje met iemand nemen = liegen dat je verkering met iemand wilt om diegene in bed te krijgen)

Je Beestachtige Leugenaar,

Greffold van Vermheere de Boetiljon (heeft een blauwe hoed gekocht)

maandag 12 september 2005

VOOR PROF

PTT: Echt! Hij was het echt! Hans! Jongen! Eh..meneer! Wacht, eh..hallo! He! Hans.
H K: Hallo?
PTT: Eh...mag ik je handtekening?
(Als schrijver heb je natuurlijk altijd pen en papier bij de hand)
H K: Ja, tuurlijk. Hoe heet je?
PTT: Eh...Professius.
H K: ?
PTT: Ja, nee, dat, ik ben een duo met schrijven dus. En we hebben het altijd over je! Ja!
H K: Oh, wat leuk!
Vriend van H K: Hans, ik ga vast verder.
PTT: Ja, dat kwam zomaar een keer toen kwam je naam in me op. En je hebt aids toch?
H K: Sorry?
PTT: Ja, sorry.
(Hierop geeft Hans m'n pen en papier weer terug)

donderdag 8 september 2005

DE WAARHEID ALS WIND

Ik laat me achterover van een parterretrap afvallen, kom op mijn stuitje terecht en klaar en sta nog bovener aan dan tevoren. Mijn haar doe ik expres in de war en ik denk hardop aan de heilige horlepiep door tegen de wind in te neuriën. Ik zweef wankel, draai duizelingwekkend, ik schiet in verliefde wanhoop hogere speren door harten en zielen, lap zelfgestelde regels aan nooitgebruikte laarzen. Kus de skaai! Vergeeeeet ácht! En Professius raakt al bijna steeds meer zoek en verder kwijt. Al weet ik hem steeds dichter, ik ben genaderd tot zijn goedheid. Een heel klein stukje maar. In de Plato-werkelijkheid, die ik niet kan zien maar wel ruiken. Een wind heeft immers geen schaduw. Wanneer je de realiteit uit het oog dreigt te verliezen, laat een scheet en weet!

zaterdag 27 augustus 2005

VEENLANDSCHAP

Mannen komen van Mars, Herman van Venus.

maandag 15 augustus 2005

VUILNISWAGENPOEZIEALBUM

Kent iemand degene die gaat over de gedichten die op de zijkanten van Rotterdamse vuilniswagens staan? De beste staan er nooit op namelijk. Zo herinner ik mij er een van MC Wisecrack:

Vanmorgen werd ik gewekt door de vuilniswagen
Nu heb ik weer last van inspiratie


En de Bubbelebim zou graag de volgende willen leveren:

O was ik maar dichter!
Dan wist ik het wel


Toestemming is hierbij verleend, als onze naam er maar onder staat.

UIT DE SERIE

Uit de serie "Mag ik mijn knuppel in uw hoenderhok persen?"

"Mag mijn haantje-de-voorste oproer kraaien in uw kippenhok?"

donderdag 11 augustus 2005

TOEVOEGELE VIM # zoveel

Vergeet ook niet de prachtige uitspraak van je Liechtensteinse Lief te delen met de mensen, Professius. Wacht, ik doe het al:

"Brombeeren sind mein lieblingsbeeren"

Wat goed...

NIETTERAER

Zo,
dat was dan
het met den
nietteraere avondparades.

Geslagen avonden
Gelachen avonden
Gedegene avonden
Knasperende avonden

Tot de volgende nietteraere avond.

Een niet te raere 'dag', PTT

woensdag 3 augustus 2005

VOICEMAIL

Ik ben er even niet. Niet dat dat wat uit maakt dat ik er even niet ben. Ik ben tenslotte slechts ergens anders. Eigenlijk ben ik er gewoon als in: de wetenschappelijk bewezen aanwezigheid van mijn gestalte op aarde. Maar ik ben niet `er`. En even is het ook, slechts. Dus om hier nou een grote ophef van te maken. Lijkt me ook weer een beetje een blanke scherts als in: de wetenschappelijk bewezen afwezigheid van belangrijkheid van deze voicemail. In kort dus zoeits als: maak je geen zorgen ik bel je wel terug.

pieieiep

woensdag 27 juli 2005

Re: Slijngaard, To: Unlimited

Welnu,

A: Ik probeer uit alle macht binnen de knevels van de streef (Marianne bedankt!) te blijven. Helaas kleur ik nog immer af en toe buiten de eindjes van de lijntjes.

B: Hier sla ik van achterover! Kun je je dat boek van Terry Wimsen nog herinneren: "Toen ik naar je omkeek hebben twee indianen een magneet in een pan met vla gegooid." Daar moest ik inmediaat aan denken toen ik de B: in je bericht las. Zoals je misschien nog weet heeft hij dat boek gebaseerd op zaken die ik werkelijk heb meegemaakt. Kan ik hier misschien later op terug komen, als ik wat groter ben?
En dan,

C: Oh, Professius, ik U ook. Uit alle macht, wederom. En als ik de foto's zie al des te meder. Om het met vieze woorden te zeggen: Ik wilde daar konten zijn. Hier ontbreekt die zon, dat spel, die liefde. Om het plastisch uit te drukken: Connie Palmen presenteert Zomergasten.

Kom je nog terug uit het Paradijs? En zo ja, mag ik dan een band beginnen met jou als zanger in deze outfit? Je lijkt wel een Oempa Loempa die bij Emerson, Lake & Palmer speelt. Dan noemen we die band Oempa, Loempa & Palmer, zoiets.

Re: Fw: formulieren uitwisseling

Ja,

nu we het er toch over hebben. Wil ik je gelijk even het volgende per formulier vermelden.
Namelijk dat A: je toch niet weer over de streef gaat? Alhoewel dat meer als vraag kan worden gezien door de afdeling vraagstukken & omzaken. B: hoe lang je nu bent, ben je morgen zeker ook alleen dan op een andere magneet. Waarbij dat laatste beter in bio-voud (de gezonde variant van twee mongolen) gelezen kan worden in een pan met vla. En C: Oh, Sim Sala, ik mis je zo! Met als bijsluiter een gepaste foto.
Stuur mij nog ter zijne tijd een postduif op een stokje om aan te likken als ik je weer niet kan berijken.
Welvarend gegroet,

PTT

vrijdag 22 juli 2005

WIJSJE

Een boterhamvriend is de overgroot-trap van de trem 'beste vriend'.
Een boterham eten is misschien wel het normaalste wat een mens kan overkomen en daarom is het erg waardevol als je vrienden hebt waarmee je een boterham kunt eten.
Een wijze meneer zei eens:
Je kunt nog zoveel kaas op je boterham hebben,
maar als er niemand is waarme je dit plezier kunt delen,
zal de boterham tot in de eeuwigheid aan je verhemelte blijven plakken.

RIJMEN OP HAKIM, gedichten van een mimespeler

Oei, tja, afhankelijk van je uitspraak van de naam Hakim zou ik natuurlijk kunnen zeggen: 'Sim Sala Bubbelebim'. Of 'Ziem Zala Buubelebiem'. Maar uit bescheidenheid hou ik het op 'De Bubbelebim', op zijn Mexicaans uitgesproken. En 'Hakim' natuurlijk op zijn Marokkaans uitgesproken, met een harde Z. Dus:

BOTERHAMVRIEND

Ik hou van Hans Kesting
Ik hou van Hakim
Maar het meest van al
Hou ik van De Bubbelebim

P.S. Nu snap ik alleen de titel nog niet. Of eet jij weleens een beschuitje met Hakim danwel Hans?

ONAF GEDICHT

Zeg Sim Sala Bubbelebim, ik mis nog een deel van mijn gedicht. Het gedicht heet:

Boterhamvriend

Ik hou van Hans Kesting
Ik hou van Hakim
Maar het meest van al
Hou ik van ... .... ..........

donderdag 21 juli 2005

PER KWAL-ROPKIT

Ik zou zo graag iets vrolijks pennen
Met zwierig zwart op wit
Over grinst of knef of knuier
Desnoods Per Kwal-Ropkit

ALHOEWEL

Behalve Professius trouwens
Die is goed
Die is slim
Die is gewoon
Die is lief

woensdag 20 juli 2005

IEDEREEN IS GEK

Alle schrijvers zijn slecht.
Alle mensen zijn slecht.
Alle vrouwen zijn slecht. En,
alle mannen zijn slecht.

Alle schrijvers zijn dom.
Alle mensen zijn dom.
Alle vrouwen zijn dom. En,
alle mannen zijn dom.

Alle schrijvers zijn gek.
Alle mensen zijn gek.
Alle vrouwen zijn gek. En,
alle mannen zijn gek.

Alle schrijvers zijn stom.
Alle mensen zijn stom.
Alle vrouwen zijn stom. En,
alle mannen zijn stom.

zondag 17 juli 2005

dinsdag 12 juli 2005

ZO

Zo, de eerste Nietteraere Avond op de parade zit erop. In Den Haag. Kom zeker kijken in Utrecht en/of Amsterdam. Verwacht geen herhaling van de eerste uitvoering aan de Aelbrechtskade 100. Er wordt voorgedragen uit elkaars werk. Er wordt live geschreven. Er zijn experimenten. Hans Kesting. Bruine buurten. Ontsporende verhalen. Onafheid. Echtheid. Mislukkingen. Zeer geslaagde pogingen. Tovergoochelaars. Gelach. Eventuele plaatsvervangende schaamte. In en uitloop. Drukte alom. Yourmagoslavische Indo-Davistanen. Chaos. Spraakwatervallen. Fruitige woede. Alleenheerschappij. Vieze rijmpjes. En wie weet een lied.

Daarnaast is het natuurlijk zomerlijk warrum. En doen wij dus zo min mogelijk taalvaardigheidsoefeningen. T-A-A-L-V-A-A-R-D-I-G-H-E-I-D-S-O-E-F-E-N-I-N-G-E-N. tehtuhtuhtehtehtuhtuhtehtuhtuhtuhtuhtehtehtjezuss...

maandag 27 juni 2005

NACHTWERK

Ik heb de diepste krochten van mijn geest
nu ook wel weer gezien.

zaterdag 18 juni 2005

SRIJFFOUTEN

Omdat ik al maanden een heel intrigerend essé wil srijven over srijffouten maar er maar niet toe kom, zal ik nu in luttele zinnen vertellen wat ik al die tijd al wil vertellen:

Na flink wat ergenissen over taalpuristen die vinden dat de taal puur moet zijn, leeg van taal-, srijf-, spel- en vormfouten, heb ik ergens in de diepe krochten van mijn brein een mening opgeduikeld die deze wacko's eens goed zal wakkerschudden. Ik geef hiermee dus van te voren aan dat dit vooral een pesterij is en niet mijn idee van de waarheid rondom taalgebruik. (Alhoewel ik tot nu toe nog geen mensen ben tegengekomen ben die mijn stelling omver hebben weten te werpen).

Mijn stelling luidt zoiets als: Het maakt niet uit als je taal-, srijf-, spel-, of vormfouten maakt, zolang je jezelf maar duidelijk kunt maken.

Volgens mij gaat de communicatie namenlijk boven het taalgebruik. De functie van taal boven de taal an sich. Ik vind het geweldig hoe mijn zwitserse vriendin bijvoorbeeld in het nederlands met mij communiceert. Compleet gebroken maar vaak met veel meer gevoel als zou het met corrcte nederlandse zinnen uit haar mond zijn komen waaien. Want waaien doet het nog steeds in Zwitserland. En ook zwitselt het er nog steeds. Verdorie!

PTT

vrijdag 10 juni 2005

KOPJE

Ik weet niet, ik bedacht hem en ik dacht: 'Jeetje, wat een goeie!' Dus toen heb ik hem maar meteen op ons weblog geplaatst. Bedankt voor je commentaar. We moeten trouwens echt meer van dit soort dingen doen.
Vriendelijke groet, Professius.

donderdag 9 juni 2005

O AANMINNIGE HONDENDROL!

Tjonge, het niveau neemt hand over hand af. PTT, wil je weer met vakantie? Of is het een kwestie van het volgende:

O AANMINNIGE HONDENDROL!

O lieftallig pisgekreun
ik zet mezelf voor schut
ik kan niets anders zeggen
dan pik en reet en kut

O charmante piemelreet
mijn gedrag wil graag van bil
excuseer dit vieze rijmpje
het heeft een eigen wil

O aanminnige hondendrol
'k heb een probleem formaat gigant
'k heb mijn tanden op een rijtje
maar mijn mond niet in de hand

woensdag 8 juni 2005

UIT DE SERIE

Uit de serie: "Mag ik met mijn voorhuidfanfare in uw orkestbak blazen?"

- Mag ik mijn spam in uw mailbox dumpen?

maandag 6 juni 2005

DAADWERKELIJK BOEK

Zeg, gevolg, heb ik me daar toch een boek geschreven. Misschien vindt u het wel leuk om te lezen over giraffen met Woody-Allen-brillen, tijdsversnellingen en -vertragingen, tv-presentatoren met felgroene jasjes die de L niet kunnen uitspreken, vrouwen in rode kimono, uitrekkende kamers, verenigingen van Duitse, gehandicapte ex-soldaten, krimpende vlaktes, scheldende nonnen, hardop denkende hoofden met drie voorhoofden, idioten op de maan, Ontzettingsfestivals, in de zon ingevroren buitenaardse beestjes, hysterisch lachende porieen, denkende helmen, onwaarheidsalarmen, fruit en engelenhaar. Mocht dat nou zo zijn. Doe dat dan HIER.

maandag 23 mei 2005

NIETTERAERE AVOND

Wat een te gek weekend! Ik ben ontzettend trots op ons. De Nietteraere avond slaagde zo volop dat we dat zeker vaker gaan doen. Eline, Ernst, Professius, dankjulliewel voor gisterenavond. En ook veel dank naar het hooggeeerd (sorry, geen trema's vandaag) publiek dat de tijd vond om de eerste Nietteraere Avond ooit mee te maken. Hilegendarisch! Hou vooral ook de site van De Nietteraere Avonden in de gaten voor de data van de Parade-voorstellingen en andere leuke zaken.

P.S. Iets heel anders, volgens Van Dale betekent "hilarisch" uitgelaten vrolijk. Hilarisch is dus iets dat je kunt zijn. Ik voel me hilarisch.

zondag 22 mei 2005

HANS KESTING

We zijn er uit. Na gisteren drie uur aan een stuk te hebben gepraat zijn we er eindelijk achter:

Hans Kesting is een marsmannetje dat het leuk vind om Plufo het Vliegende UFO'tje in zijn slurf te neuken.

Bij dezen willen wij van de Bubbelebim tezaam met Ernst (ofwel, de vriendengroep met het motto: praat er niet doorheen, althans niet te hard) iedereen bedanken die gisteren kwam kijken en ons motivatie en inspiratie gaf.
Hiernaast nog dient vermeld te worden dat wij dit vanavond weer doen op de Aelbrechtskade en ook nog op 3 juni bij gallerie de Aanschouw.

Mijn dank ontbloot.
PTT

maandag 9 mei 2005

GEK WEEKEND

Dat beloofd een gek weekend te worden vogende week. Zo niet te gek. Zo zo, niete gek. Spruitjes erbij? Nee, liever een staartsoepje.

PTT

maandag 25 april 2005

Wast u dit

Boris Vian (teveneens uit 11 April ontsproten) de bedenker is van de patatfysica? Hij stelde dat de franse friet nodig was geweest voor het ontstaan van de mensen, sterker nog, de mens zou er nooit zijn geweest ware het niet dat deze patat met franse slag het nodige had gevonden onder het tapijt van Zeist. Versterker nog, volgens Vian was de patat gelijk aan god en diende het deshalve met een aardappelstrof geschreven te worden.
Echter, toen Boris 4 jaar werd, kreeg hij van zijn zus voor zijn verhaardag (weer zo'n schrijffout die leuk genoeg is om niet te verbeteren) te horen dat zo'n aardappelstrof niet bestond en moest hij zijn patatfysische theorien verwerpen.

Toch jammer.
PTT
Wist u dat:

Die Alfred Jarry uit de post van 11 April de 'Patafysica heeft uitgevonden. De 'patafysica(met een apostrof) is de wetenschap die de metafysica overstijgt. Zij staat tot de metafysica als de metafysica tot de fysica. Zoals hij Doctor Faustroll in zijn "Elementaire 'Patafysica" laat zeggen: "De 'patafysica is de wetenschap van de denkbeeldige oplossingen, die op symbolische wijze aan schetsen de eigenschappen toekent van de door hun schijn beschreven objecten." 'Patafysische ideeen worden door hun meta-abstracte aard vaak in nonsenstaal uitgedrukt.

Hiermee is Jarry tijdelijk naar de tweede plaats gestegen.

SSB

P."McC."S.: Paul McCartney kende hem ook: "Joan was quizzical, studied 'pataphysical science in the home" Dat nummer is op meneer Alfred gebaseerd.
TROUWENS

Heeft jullie trouwens gezeen dat de Bubbelebim sinds augustes van het vorige jaar in meerdere maten in trek is geraakt bij verschijdenen website-instanties? (http://www.guestbookdepot.com/php/guestbook.php?book_id=593887)
Na het lezen van ons manifest: 'Hoe zou ik me op kunnen stellen tegenover andere websites?' hebben zij warme contacten opgebouwd.
Bent u met uw website geinterresseerd in het manifest? Laat dan een berichtje achter in ons gastenboek dat eigenlijk bedoeld was voor de weekelijkse bubbele boterham en schrijf daarbij uw web-adres, gelieve. Als u dat heeft gedaan verandert deze tekst in het manifest.

Dank in d' Sloot (Toezichthouder Bubbelebimse Webzaken)

vrijdag 22 april 2005

BETER

Dankewl Simmie,
ik vuul me al weer helemaal beter. Dankzij de kracht van Zeist. De mense op straat waren ook zo aardig.
Heb zie beleufd om ze op De Kaaart te zetten. Al snapten ze niet wat ik bedoelde omdat ik wartaal op ze uitsloeg met een trekstok.
Die rust in vla heeft me weerkelijk goed beregend. Okk nog gesnoept van die la. Lekker maar vanweleer.

Vond het jammer dat ik die dag (die overgens wel een maand leek) vrij moest nemen, maar ja dat is ten ene malen zo.
Ga nu weer daar tegen aan met de kracht van Zeist oja wist je nog? respekt.

Sim S..nee..Profee T. Taart

En dan sluit ik af met zo'n ding.

donderdag 21 april 2005

ZIEK

Professius heeft vandaag een dagje vrij genomen. Daarom neem ik hier in zijn plaats even het woord.

(Ik heb hem eigenlijk gedwongen een dagje vrij te nemen, hij sloeg wartaal uit en stuurde onze basisadministratie in het honderd. En dat terwijl de basisadministratie, zoals u natuurlijk wel weet, en zeker die van de Bubbelebim, minstens in het vier/vijfhonderd moet staan. Anyway, dat heb ik weer op orde, blijkt dat 'ie de aftrekposten van onze onzin heeft doorkruist met een leeuwedeel aan tekeningen. Toen heb ik gezegd dat hij waarschijnlijk even rust nodig had en hem in een lauw badje van dubbelvla gegooid. Daar ligt ie nu hopelijk, dat wil zeggen dat hoop ik, nog steeds.)

Hij vroeg me u het volgende te melden: (En let op wat voor een wartaal!)

Ik ben een dagje vrij.
Daarom hoort u dit niet van mij.
Maar van mijn collegij.
Nee, niet ik dus, maar hij.

zondag 17 april 2005

Bart en Ernst zeggen op muziek:

Het water sijpelt langs mijn oksels naar beneden,
en ik bedenk hoe krijg ik de realiteit aan het praten,
met knuffelbeesten.
In mijn garage stinkt het altijd naar giftige citroenen,
uit een klein plaatsje, realiteit en disney-meisjes.

Beestachtige jongens, die geweidragers,
ze kommaar-en er op los in het voor-altijd-bos,
dat kussengevecht-liefelijk naar een dichterlijk gerecht
probeert te smaken in de stank,
de geur, die van het onbelang van de dansmaniak.

Muziek op reis gegaan van hier tot slot,
tenslotte komt er geen eind aan dromen,
het wordt langzaamaan koud in de contreien van gelei.

Disco-safari's die geen slot kunnen bedenken,
stromen van natte T-shirts die langs deodorantgeuren wrijven,
die elke verbeeldingskracht ver overstijgen en met geopende deuren,
gedachten en emoties aaneenklijven.

Kom maar, het is niet te lijmen,
niet alleen te lezen,
ik ben mezelf, maar niet alleen,
een poeder dat om me heen gevouwen zit,
zonder dat de psychopaat die uit mij moet worden gehaald,
naar huis hoeft.

Ik tel de genummerde figuren op,
omdat de naam op de plank en de kleuren aangenaam zijn,
maar de kleuren bevlekken het licht niet meer,
let op de smaak die verdween.

Bedek het licht en bezweer het begin van een zwart gat,
de ruis zoekt bedwelmende beelden,
die mijn hoofd, tussen visoenen door, in mozaïk laat uiteenspatten,
de bezweringen die pijn doen, zaaien we tussen de mensen in,
en houden iedereen wakker.

Als u één van de liedjes denkt te herkennen waarop dit gebaseerd is, stuur het antwoord dan naar bubbelebim@hotmail.com

maandag 11 april 2005

.
Een regelrechte!

Ik doe liever niet aan'raden. Maar doe uzelf alstublieft dit plezier. Ik ben te allen tijde beschikbaar om in dronken regenbuien, gekleed in ademend-paarse zijde over deze meesterwerken te discussieren terwijl mijn mond naar kiwi-tandpasta geurt en ik op een zonzuur aardpeertje bijt:

1: Ferdydurke - Witold Gombrowicz
2: Schuim der dagen(L'ecume des jours) - Boris Vian
3: Superman(Le surmale) - Alfred Jarry

Sim Sala

woensdag 6 april 2005

Petto Petto Petto

Hardop denkt Gepetto
De neus van iedereen eraf
Zijn schuldgevoel in fanta-sío
Staat op zichzelf en ook nog paf

Er wordt gelachen om zijn ego
Zijn lievelingskringloopspier ontspant
Hij maakt wel weer een neus van lego
Er waait een wind door Nederland!


De Nietteraere Avonden komen eraan...

woensdag 23 maart 2005

KINDERTIJD

Om te bewijzen dat de Bubbelebim al jaren haar eigen gang gaat en niet meevaart op welke trend dan ook (Mooie trend zou me dat zijn!!) heeft Professius uit ons archief DIT opgeduikeld. Uit een tijd toen we nog niet eens 70% van de lengte die we nu hebben hadden. Is het niet prachtig! Zelfs de spelfouten zijn mooi. Zoals u wellicht weet, is dit onderdeel van een erg leuke verhalenreeks over een jongetje genaamd Caius. Het zou zomaar eens kunnen dat die verhalen binnenkort in gebundelde versie gaan verschijnen.

Sim Sala
BUBBELEBIM BEHANDELT ELKAAR II

Wat je kunt doen is tot tweeendertig tellen. Tweeendertig is namelijk het omgekeerde van gitredneeewt en dat is het toverwoord dat al dit soort mensen hebben water gegeven. Het water geven van woorden is een niettemin oude traditie die voor de oorlog nog in trek was bij vogels.
Je zult je natuurlijk af vragen: 'welke oorlog?' Maar beter tel je tot tweeendertig, het is echt niet zo ver als het lijkt. Tel deze puntjes maar................................en? hoe voel je je nu?
Duizelig? Dat klopt. Dat betekend dat je op weg bent naar Schele Harrie. Hij zal je verder helpen als je dat nog nodig hebt.

En ik? wat kan jij voor mij betekenen? Ik heb geen problemen. Kan jij daar wat aan doen? Is het besmettelijk? Ik ben zojuist wel in de buik van m'n moeder geweest en heb me daar per ongeluk opengehaald aan een kwaksteen, of hoe die scherpe onderdelen in de buiken van moeders ook mogen heten.

Alvst Bednkt

PaTaT
BUBBELEBIM BEHANDELT ELKAAR.
Een stapje verder dan de poezie-analyses.
De Bubbelebim gaat bij elkander in therapie.


Voor de lezer allereerst een waarschuwende mededeling: Dit is puur bestemd voor degenen onder u die niet uit elandenmaterie zijn ontstaan!

Professius, wat te doen met hen die aan hun teennagels begonnen zijn, zij die onder auto's vandaan komen gekropen met verfrommelde toneelteksten tussen hun malende kaken, met de door hemellichamen bezoedelde tuinslangen, met wild om zich heen bijtende lieverkoekjes, uit de band gesprongen fietswielen, wat te doen met hen die met helblauwe zwemvleugels aan het drijfzand uit de maan proberen te zuigen, zij die onstuimig stuiteren in een frele muggensimulator, de geblutste wand die zwetend haar sexuele frustraties op een doodshoofdsfeestje botviert, het lippensysteem dat uit de tel geraakt door de mythologische bandbreedte van ons kluifgedrag, de wuivingen van het gedruis op de verdieping achter de komma, het lied dat de zweren op de poreuze piemels doet openvloeien, de wijzers van de fascistenklok die krokant naar het Oosten wijzen, de symbolieke tuimelgang van de martelmusea??!!

Ik ben gewoon zo bang dat zelfs dit me allemaal binnenkort niets meer kan schelen...Wat kan ik hier aan doen?

maandag 7 maart 2005

Professius, in antwoord op je 'bericht voor de wereld'(24-02-05):
1e Strofe:
Wat wij de wereld te vertellen hebben is bepaald geen eenduidige boodschap. Het is geen ideologie, theorie, wijze les of wat dan ook. Daarentegen is het ook niet puur 'een gekke smoel'. We geven welzeker een beeld van de wereld door onze blik op die wereld. Wij zijn twee pulserende pixels aan het eind van de regenboog van het menselijk kleurenspectrum. En juist niet, dus.
2de Strofe:
Je bent erachter gekomen dat alles mogelijk is. Dat betekent dat de wereld en jij één zijn. Je bent op het eindpunt van een bepaalde Idee en aan het begin van een nieuwe(de oceaan van onbegrensde mogelijkheden).
3de Strofe:
Hier leg je het nog een keer uit voor domme mensen die het nog niet begrepen hadden. Op een slinkse wijze(dat wil zeggen, domme mensen zouden zoiets 'slinks' noemen, als ze het woord zouden kennen) verleidt je hen om, terecht overigens, in de Bubbelebim hun messia te zien. Maar let op, gered worden is niet altijd een fijn gevoel!

In andere woorden:

Mogelijk maar mondjesmaat
vraagt u subliem om meer
Het slagroom-filosoof' tractaat
leg ik in 't bakvet neer

De vlammenlikkend' handeling
die bij het onstaan verweerd
Is evenredig aan het kind
dat op z'n kop staat
omgekeerd


P.S.
Wat interesseert mij die man van de uitleen nou.
P.S.!
Mag ik iedereen hierbij even verplichten dit even op te merken. Uit de serie prachtjuweeltjes van jewelste. Prachtjawelletjes van juweel.

vrijdag 4 maart 2005

De man van de uitleen

Deze man is niet goed voor deze wereld
Hij haalt het bloed onder m'n nagels naar m'n hoofd
Werkt niet mee, denkt niet aan anderen
Doet enkel zijn werk, maar meer ook niet
Niet flexibel
Heeft nog nooit van water, rubber, klei, watten of sperma gehoord
De pikkelikker

Hij is kapot deze man
Net als de camera die hij uitleent
Hij weet wat ik van hem vraag en het is niet veel
maar hij heeft zijn werk al gedaan en kijkt niet verder

Wat moet het donker zijn in zijn hoofd
Altijd die mensen die meer willen dan je kunt bevatten
Maar gelukkig heb je dit schild gemaakt waar niemand door heen kan

Hij verdiend een goed pak rammel
Met zijn eigen schild


Ook PTT zit het af en toe niet mee

donderdag 24 februari 2005

Dit is een bericht voor de wereld

Verander maar lekker
Bericht voor de wereld
In een rijmpje zonder doel
Want nu alles kan en mag
Is het uit met de gekke smoel

Nu alles groot en klein is
En toch blijkt wat het leek
Is het over met de wereld
Als de monding van een beek

Maar wees niet bang voor grote woorden
Ik ben het maar
Al het grootte is ook klein,
Weet u nog
En al voelt u zich ooit alleen
Weet dan ook:
De Bubbelebim sleept u er wel doorheen

PTT

(SSB, kun je dit effe analyseren. Ik snap er helemaal niks van werkelijk.)

dinsdag 15 februari 2005

Inleiding tot 'CAIUS: De akelige waarheid van dit verhaal.' (zie linksbinnen)

De berg geld waar Caius en Loetje op zitten bestaat uit guldens, rijksdaalders, vijfjes, kwartjes en dubbeltjes. In de tijd van het oude Rome, waar ‘De akelige waarheid van dit verhaal’ zich afspeelt, bestond de euro namelijk nog niet.
De berg stinkt een beetje omdat het de dag ervoor heeft geschuimd. Een weertype dat na de tweede wereldoorlog niet tot nauwelijks meer is voorgekomen. Hierbij komt er een soort slagroomachtige substantie uit de wolken (meestal stapelwolken) die een paar dagen blijft kleven en begint te schimmelen. Tijdens de tweede wereldoorlog echter werden stapelwolken door de Gestapo verboden en ging men over op de zogenaamde gaswolken.
Het witte schuim van de dag ervoor is al een beetje groen geworden en kleeft onder de schoenen van Caioetje.
Vandaag echter schijnt de zon te stralen, dus de groene pasta onder schoenen van Caius en Loetje kan de pret niet drukken. Caioetje zit te genieten van de romige geluiden die hier op deze berg met behulp van de warme zomerwind nog net zijn oren weten te bereiken.
“Wat een belachelijk mooie zin.” denken Caius en Loetje in koor. En ze besluiten om de schrijver ervan eens de waarheid te vertellen. De akelige waarheid.

zaterdag 12 februari 2005

NIEUW! Clarissa la Lui trouwt een bijzondere pisang. Bekijk de film bij de 'linksbinnen'.

donderdag 3 februari 2005

Sim Sala is moe.

"Gore ochtendgloren"

Vanmorgen stond ik met goud in mijn mond de ochtend af te wachten. Er scheen een licht te gloren. Nergens had ik ooit iets in gezien, nooit meer zou ik iets willen ontduiken. Ik wachtte maar en bedacht dat het wel eens een lange dag kon worden. Ik trof voorbereidingen. Waarvoor? Ik trof mezelf merendeels leeggezogen aan. Waardoor? Ik trachtte mijzelf te onttrekken aan de situatie, maar er was niets om me aan te onttrekken. Ik hing de was uit, letterlijk, figuurlijk, er was geen verschil meer. Ik slaakte. Een zucht. Wat anders. Ik moest toch wat. Het wachten was ook voorbij. Ik vroeg niet meer af, ik glimlachte maar wat.

donderdag 27 januari 2005

Zo. En toen was er weer veel online. Helaas moesten we uit ruimtegebrek de filmpjes in de koelkast zetten. Ze waren ook zo hot. Wel weer nieuwe verhalen. Ook excuses voor de leesbaarheid daarvan, er wordt aan de vormgeving gewerkt. Voor nu moet iedereen maar gewoon zijn scherm op de juiste grootte zetten en niet over de leestekens struikelen. Lees, maar begrijp met mate.

Het Hoofdkantoor.

woensdag 26 januari 2005

Vandaag een column van een zeer gewaardeerde collega/heldin. Mijn goede vriendin Moniek probeert al jaren columniste te worden bij een van de gerespecteerde damesbladen. Met weinig succes. Dit stemt mij triest, want ik sla haar ontzettend hoog aan en ben waarschijnlijk in hoge mate door haar beïnvloed.

MIJN WEEK. Door Moniek Liberre Vretsteeg.

Vaak weet ik niet meer waaruit ik gevolg moet trekken. Trek ik nu gevolg uit een bepaalde oorzaak? Of trek ik een gevolg mee in een bepaalde mening? Is mijn trekken een oorzaak voor een gevolg? Heb ik het soms nergens over? Hoe laat is het in godsnaam? Warempel! Een tijdsbesef van jewelste! Dergelijke minutieuze, secundaire gevoeligheid sijpelt langzaam mijn biologisch uurwerk binnen. Hoe laat, zei u? Twee vóór alweder? Bij Jozef! Dan moet ik mij spoeden! Ik sta op springen. Ik spring op staan. Ik zit op liggen. Ik lig op huilen. Ik lach op rennen. Ik ren op commando. Ik beveel op bevel. Als het moet dan moet het maar.

Mag ik misschien met u mee naar huis?
–Meneer!
Mag ik misschien met u mee naar huis, meneer. Maar wacht eens, u bent geen meneer, u bent een meisje.
–Niks mee te maken, schooier, meekomen jij. Zo ga daar maar eens even liggen, ellendeling.
Op dit bed?
–Op die veredelde hooibaal, ja. Kleed jij je maar eens flink uit, schooier!
Flink? Wat bedoelt u met flink, klein meisje?
–MENEER!!
Wat bedoelt u met flink, meneer?
–Tot op het bot verdomme! Weg met die tanden! Doe die nagels af! Trek uit die voorhuid!

Ziet u, wat voor gevolg moet ik hier nu uit trekken? Wat te doen in zo’n situatie. Ik heb haar maar alleen gelaten. Ze zag er waarlijk lief uit, maar ze sprak zo luid.

Nou, tot ziens meiden. Volgende week weer zo’n uit mijn leven gegrepen verhaal.

zaterdag 22 januari 2005

Oud Nieuws:

NIEUW KENTEKEN ZONDER KLINKERS

DEN HAAG - Uitgezonderd de letter Y zullen er geen klinkers in het nieuwe kenteken, dat volgend jaar wordt ingevoerd, voorkomen.
Het nieuwe kenteken zal bestaan uit een combinatie van twee cijfers, drie letters en dan weer een cijfer. Om ongewenste woordvorming te voorkomen zullen echter geen klinkers worden gebruikt, met als uitzondering de letter Y. Voor de woordgrappenmakers: het woord LYK is uitgesloten.
Toch zijn er leuke combinaties mogelijk. Wat dacht je bijvoorbeeld van een SP-stemmer in een auto met op de nummerplaat VVD, of een Ajax-aanhanger in een 'PSV-auto'? Combinaties zoals GVD, NSB of TBS zijn uitgesloten. Daarnaast behoudt de Rijksdienst zich het recht voor om in de toekomst nu nog onbekende maar maatschappelijk niet gewenste combinaties, uit te sluiten.

Ik zou nu de grap kunnen maken dat binnenkort alle 'DGS-auto's' (De Gekke Stijl) wel in beslag zullen worden genomen, ware het niet dat ik niet van zulks humor houd en liever voorspel dat die auto's, evenals de 'BBB-auto's', de 'SSB-auto's' en vooral de 'PTT-auto's' uitermate populair zullen worden en enorm veel geld op zullen gaan leveren. Zorg dus dat je er een te pakken krijgt voordat ze jou te pakken krijgen. Of iets dergelijks.

Waarom niet,


PTT

dinsdag 18 januari 2005

NIEUW bij de linksbinnen. "Lelijke gasten, die Bubbelebim." (plezier ermee, download kan even duren, zet even thee of ga langs bij de buren)
En eindelijk ook: De Bubbelebim op Cameretten.

vrijdag 14 januari 2005

Een wijsheid van Wim T. Schippers:
"'Schoen' is overigens meervoud van 'schoe' - dat weet bijna niemand maar 'schoenen' is fout. Eén schoe, twee schoen."

donderdag 13 januari 2005

Uit de hoge hoedendoos van slechte poezie*, nog een liefdesgedacht** van dichter/goochelaar Merlijn Horlogekijn(1833-1863 en 1884-1961). Geschreven voor zijn mysterieuze, in nevelen gehulde verdwijning in 1963.

TOVERGOOCHELAAR
Ik hoest een rookgordijn uit mijn mouw
Omdat ik van je hou


* = zoals u misschien gemerkt heeft, beheert de Bubbelebim een gigantueel archief van poëzie van ontstellend onbekende rare kwasten. (Ik noem een Ballo Berenburg(29 Mei) en een Ferdinand Fer Dinant(11 Okt.)) Wij zijn bezig hieruit bundels samen te stellen met korte biografietjes van genoemde personen.
** = gedacht: een (nog) niet geschreven gedicht, bestaat alleen in het hoofd van de dichter
Een literair-absurdistische schoenwinkel? Tsjonge, welk een wilde plannen waarvan ik niet op de hoogte word gehouden! Nu moet ik zeggen dat dit idee mijn goedkeuring wel kan wegdragen. Ik kom uit een familie van schoenmakers. Er zit als het ware bloed in mijn schoenen. Hoe zegt men dat? Wiens veter los zit, trekke hem aan! Of broekriem, voor mijn part.
Ik heb me alvast gestort op het ontwerpen van de 'Sgoen met een zachte G'.
Ik zie onze vestiging te Blaricum(een Bubbelebimse Stad bij uitstek(zie The Endless Post-25 aug.)) al voor me:

"DEN BUBBELEBIMSE SCHOEN, MET CH OEN!".
De Bubbelebim gaat een schoenenwinkel beginnen!

Genaamd: De bubbelebimse schoen!

Altijd: 3 halen 2 betalen!

Opening: Real soon!
Nou ja, het is natuurlijk een beetje raar om het absurdisme uit te leggen. Ik weet niet meer wat ik dacht. Waarschijnlijk te veel. Het is natuurlijk veel beter om het uit te leggen door een voorbeeld.
Hier legt mijn hoofd direct een gedachteverschuiving ten richtinge van het leve. Ook daar is het absurd om het proberen uit te leggen en zijn mensen beter af als je het goede voorbeeld geeft. En daarmee bedoel ik dat u deze tekst uit uw hoofd moet leren en elke ochtend tegen uzelf moet zeggen. Daarmee zal deze wereld binnen de kortste keren een stuk leefbaarder worden.
Juist, en dan nu een gilletje. Niet te hard hoor, anders denken mensen dat u gek bent en dat is wel het slechtste voorbeeld om te geven. Ik, mijzelve, gedraag mij graag gek. Zo stel ik mij nu voor dat u op de wc zit en deze tekst uit uw hoofd opdreunt. Daar kan ik niks aan doen. Daar kunt u niks aan doen. Doet uw best en pers!

Heil de gekke stijl!

woensdag 12 januari 2005

Uit de serie: Sietaten uit een dageluks leven.
Converseren is werkelijk de hoogste aller kunsten. Ik merk elke dag weer welk een amateur ik ben. Maar ik hou van luisteren. Wordt hier nu iemand overgehaald, beledigd, belachelijk of blij gemaakt? Ik snap het wel, ik begrijp het alleen niet.

-Wil je een tostie?
~Mwah.
-Heb je al gegeten?
~Nee, nee...
-Ik neem een tostie. Wil je ook?
~Nou...dat is goed!
-Graag of niet hoor!
~Jaaaa, lekker!
-Tsjongejonge.

P.S.(=ProfessiuS) Waar blijft het vervolg op je uiteenzetting over 'puur absurdisme'(23-11-04)? Tot zover snapt niemand dat. Ik kijk er naar uit want vond het tamelijk interessant.('Bijster' interessant eigenlijk maar 'tamelijk' vond ik een te mooi woord om te laten liggen(het lag tamelijk voor de hand namelijk))

P.S.2. Bij nader nalezen vond ik eigenlijk 'The Endless Post' van 5 augustus misschien wel de beste van vorig jaar. Degene die het hiermee eens is, krijgt van mij 'Het Grote Bubbelebim-interview' opgestuurd. Aangezien 'De Bubbelebim op Cameretten' een onding is geworden.

woensdag 5 januari 2005

HITTE (uit de serie: schrijfkoorts)

Lezers.

Onderwijl u leest over mijn bezigheden heden op het zonnige strand, zit ik alweer lang en breed(en dat terwijl ik kort en smal ben!) in de sauna te schrijven. Ik ben me toch een heetgebakerd mannetje! Hete bakerpraatjes van de gebakken tong! Waarschijnlijk praat ik zo snel omdat ik mijn kruit wil verschieten voor het in de fik vliegt. Mijn laatste oortje versnoepen voor het op mijn tong smelt! Ik heb zo ontzettend veel te vertellen dat ik mijn enthousiasme koel op uw frisse onbegrip, uw koele desinteresse of uw ijzige kritiek. Over het strand dus het vorige(het volgende: de sauna, als ik er de tijd voor vind):

Zonzand
Zeven open-ingen
Scheef zingen over Holland
Hoeken van holle landen verenigt u!
Hoort Zand het voort!
Aan zee verzand ik in golvernij
En steek een joint van ebbevloe in de branding


Ondertussen dus(terwijl u las en ik was):
Of ik nog tijd had om iets over de sauna te zeggen? Nog net, voordat de pen uit mijn handen smolt. Ik ben over de valreep gestruikeld en mij ontviel het volgende:

Saunalogie is hete wiskunde
Symmetrisch zweten wij onze
Handdoeken van hout vol
Dampende kringen van schaamte
Stomen
Mijn piemelnaaktheid verhullend
Uit mijn kruis



De Bubbelebim. Grondleggers van de in 2005 tot bloei gekomen stroming: De Gekke Stijl.