BUBBELEBIM.NL

Bart en Ernst zeggen op muziek:

Het water sijpelt langs mijn oksels naar beneden,
en ik bedenk hoe krijg ik de realiteit aan het praten,
met knuffelbeesten.
In mijn garage stinkt het altijd naar giftige citroenen,
uit een klein plaatsje, realiteit en disney-meisjes.

Beestachtige jongens, die geweidragers,
ze kommaar-en er op los in het voor-altijd-bos,
dat kussengevecht-liefelijk naar een dichterlijk gerecht
probeert te smaken in de stank,
de geur, die van het onbelang van de dansmaniak.

Muziek op reis gegaan van hier tot slot,
tenslotte komt er geen eind aan dromen,
het wordt langzaamaan koud in de contreien van gelei.

Disco-safari's die geen slot kunnen bedenken,
stromen van natte T-shirts die langs deodorantgeuren wrijven,
die elke verbeeldingskracht ver overstijgen en met geopende deuren,
gedachten en emoties aaneenklijven.

Kom maar, het is niet te lijmen,
niet alleen te lezen,
ik ben mezelf, maar niet alleen,
een poeder dat om me heen gevouwen zit,
zonder dat de psychopaat die uit mij moet worden gehaald,
naar huis hoeft.

Ik tel de genummerde figuren op,
omdat de naam op de plank en de kleuren aangenaam zijn,
maar de kleuren bevlekken het licht niet meer,
let op de smaak die verdween.

Bedek het licht en bezweer het begin van een zwart gat,
de ruis zoekt bedwelmende beelden,
die mijn hoofd, tussen visoenen door, in mozaïk laat uiteenspatten,
de bezweringen die pijn doen, zaaien we tussen de mensen in,
en houden iedereen wakker.

Als u één van de liedjes denkt te herkennen waarop dit gebaseerd is, stuur het antwoord dan naar bubbelebim@hotmail.com