LIKE ONS

donderdag 3 februari 2005

Sim Sala is moe.

"Gore ochtendgloren"

Vanmorgen stond ik met goud in mijn mond de ochtend af te wachten. Er scheen een licht te gloren. Nergens had ik ooit iets in gezien, nooit meer zou ik iets willen ontduiken. Ik wachtte maar en bedacht dat het wel eens een lange dag kon worden. Ik trof voorbereidingen. Waarvoor? Ik trof mezelf merendeels leeggezogen aan. Waardoor? Ik trachtte mijzelf te onttrekken aan de situatie, maar er was niets om me aan te onttrekken. Ik hing de was uit, letterlijk, figuurlijk, er was geen verschil meer. Ik slaakte. Een zucht. Wat anders. Ik moest toch wat. Het wachten was ook voorbij. Ik vroeg niet meer af, ik glimlachte maar wat.

Geen opmerkingen: