LIKE ONS

maandag 5 december 2005

LANSEBREKER #1

FRAGMENT UIT "VLAMMENDE KIPPEN VERWAAIEN HAAST NIET" van onze eigen OEUVRE LANSEBREKER

Hij zat aan een ondergekliederd bankje in het stadspark vastgeniet. Eenden kwaakten kakkend om hem heen. Met tranen in zijn ogen voelde hij aan het tinnen vergiet in zijn borstzakje. Het was verdomme nog van zijn oma geweest! Hij wilde er peentjes in afgieten. Alleen maar om te laten zien hoeveel hij van peentjes hield. Net zoals Willie Wortel. Godverdomme, wat hield hij veel van Willie Wortel. Hij pakte het blik peentjes uit zijn tas. Maar ach! Hij had natuurlijk geen blikopener bij zich. Die had zijn oma kapot gemaakt. Zij had alles kapot gemaakt! Zijn paraplu, de lievelingsknoop van zijn geruite overhemd en nu ook nog zijn blikopener! Hij beet op zijn lip. Plotseling dook hij onder het bankje en begon wilde majorettebewegingen te maken en gordeldierniezen te imiteren. Ziedend niezend maaide hij stukken gras en kleine kiezeltjes weg. Omstanders waren stil blijven staan maar hadden niet de moeite genomen om dichterbij te komen. Waarschijnlijk stonden ze met tranen in hun ogen te kijken naar die maniak onder het bankje. Ze hadden gezien hoeveel hij van peentjes hield.

Geen opmerkingen: