INDERHAAST VAN DE NACHT een verslagen avond

Flink doorzopen klakte hij met zijn tong naar een van de meisjes achter de toonbalie. Zijn druivenoogjes twinkelierden vanuit zijn zak over haar gladde vormen. Bijna was hij uitgegleden op haar dijen, maar ze greep zijn blik als een aap een liaan. Ik zal hem eens tonen uit wat voor toonbaliehout ik gegrepen ben, kuchte ze lieflijk van huppetee. Één, twee, slaafkriebel. De derde tel werd in zijn geval meestal een kortstondige jeuk aan zijn meest afhankelijke streek. Lul de Afhanger. Het moest niet platter worden, maar dat werd het wel. Opeengeperst stonden ze even later in het platste café in de haven. Klakken met de tong kon je hier wel vergeten. Evenals de tijd, die ook flink opeengeperst werd. Hij vergat de gehele avond later, maar voor nu leegde hij zijn platvink in 'kriebel' teugen. De drie dansmariekes in de hoek speelden een hoerenlied: "Zwamdoedeljoo, kwistprubeljee, vlagkabbelnoei!" -'Vlagknabbelnoei termótie!' zag men hem denken. "Ik ben cyniast", schreeuwde hij in tweemans' oor. "Ik film geestdriftig andermans idealen aan gort."

Professius, jij weet wat er verder gebeurde, toch? Ik ben toen weggegaan.