LIKE ONS

zondag 13 november 2005

ELP

Toen ik gisteren de cd Works Volume 1 van Emerson Lake & Palmer wilde kopen, stond er een man naast me met twee cd's in zijn handen. In zijn linker hand had hij Emerson Lake & Palmer van de gelijknamige band en in zijn rechter hand had hij Tarkus, ook van Emerson Lake & Palmer.
Hij was duidelijk in dubio en legde de cd's, die trouwens beide slechts 7,99 kostte, een belachelijk lage prijs voor zulke cd's, weer terug op de stapel voordelige cd's. Ik daarentegen was er uit en begaf me naar de kassa.
Na een tijdje kwam de man terug en pakte opnieuw de zelfde cd's op om er nog eens zeer besluitloos naar te kijken. Toen hij opkeek om zo'n beetje schuin omhoog te kijken zoals nadenkende mensen dat altijd doen, keek ik recht in zijn gezicht en begon naar hem te lachen. Hij keek een beetje geschrokken terug alsof hij merkte dat ik hem door had (wat natuurlijk ook het geval was) en net voordat ik in mijn beste duits wilde zeggen dat ze allebei erg goed zijn keek hij snel de andere kant op, legde de cd's weer terug en liep weg.
Oh nee! dacht ik. Wat heb ik gedaan? Nu koopt hij ze allebei niet, terwijl hij er uit zag als iemand die deze twee cd's wel zou kunnen waarderen. Misschien kan ik ze voor hem kopen. Ik bedoel, ik zou best 7,99 willen uitgeven om een onbekende man Tarkus te kunnen geven. Maar ja, nu was hij weg.
Normaal zoek ik niet zo snel oogcontact met onbekende mensen en nu had ik ook al gelijk weer spijt dat ik het gedaan had. Ik wilde de man alleen maar duidelijk maken dat ik de cd's die hij in zijn handen had erg goed vond. Het was een beetje een oudere man geweest. Misschien had hij ze zelfs wel een keer live gezien. Waarschijnlijk vondt hij ze toendertijd ook erg goed, maar had hij niet genoeg geld om hun platen te kopen. Iets wat hij al zijn hele leven wilde doen, maar het kwam er maar niet van. En nu lagen ze hier. 7,99 per stuk. Zou hij het nog steeds zo leuk vinden?
Ik was bijna aan de beurt om mijn cd af te reken toen het gebeurde. De man dook op uit de verte van mijn ooghoek, snelde zich langs de stapel voordelige cd's, griste Tarkus van de stapel en haastte zich naar de andere kant van de winkel om daar aan te sluiten in de rij voor de andere kassa.
Was het ons toch nog gelukt.

Geen opmerkingen: