LIKE ONS

donderdag 9 december 2004

VOOR DE MAN DIE MIJ SOMS INEENS BEGRIJPT

Ik kan niet meer.......Die compulsieve drang tot schrijven van mij tot stoppen dwingen!.........
...Ik moet er iets tegen doen want dit......loopt de spuigaten uit....Help mij dan toch!......dit spuit de loopgraven uit!
......Ziet u dan niet dat ik niet wil!......Maar wel moet....
.....Het is sterker dan ik....(en het vliegt? Rarara..KRA!!)

Hoeveel woorden moeten er nog vloeien!.....Wie of wat bestuurt mij van boven-(vliegend) of onderaf? Wie drijft mij tot dit uiterste?....(Uitersteboven, uiterstematen(you know who you are))

...Welluk doel dient dit gekras?
#^&@%#$&#@$%$&* KRAAA!

.....Wie peutert dit los uit mijn onderbewuste? ("Mooie das heb je om!")

Wie kriebelt mijn gehemelte?gggggkkhhhgggg....euheuheu...gggkkgkgkggg....Wie doet mijn vingers jeuken tot ik ze te ruste leg op het plastieken alfabet?.....Ik ontwijk de slaap,
maar tegen mijn zin. (Tegenzinnelijk genot)
De zinnen doen haar de das om omdat de zinnen haar de das omdoen......Ik slaap met een das omdat de slaap mij de das omdoet.....gelukkig is het koud.
.....Deed de slaap mij maar de das om, want ik zit hier nog steeds als een bezetene te tikken! Zweet uit mijn..........oksels dat via mijn onderarm langs mijn vingers in het toetsenbord lekt......Kortsluiting geeft mij nieuwe energie. Alles verpulverende schrijfkoorts................................................

Ik wou dat ik kon denken, dan dacht ik dat ik niet denken kon. Ik wou dat ik kon dansen, dan zou ik dansen. Ik wou dat ik mooi weer kon spelen, dan speelde ik mooi weer. Ik wou dat ik nooit meer stoppen kon, dan stopte ik nooit meer.

Geen opmerkingen: