LIKE ONS

woensdag 24 november 2004

Dat lijkt me duidelijk.
Je hebt net deze serie bedacht en wilt natuurlijk niet meteen jezelf prijsgeven, want je weet dat ik je zo omver zou kunnen halen. Dus je speelt op veilig. Je zegt dat je je waardigheid wilt laten onstelen en dat je de dingen zult doen die je opgelegd zijn door het hoofdkantoor. (Een mooie metafoor voor de Waarheid) En dat alles nogwel achterwaarts en zo te merken schreeuwend van plezier. Ja ja, een olijke jongen, die Sim Sala! Je merkt dat ik een beetje cynisch ben, maar dat ben ik opdat ik dit kan opschrijven en jij mij weer waardeerd omdat ik open kaart speel. Echter, er is een woord dat afwijkt in jouw vrolijke betoog. Het tweede woord van je gedicht.

Maar goed, nu ik

Verlangend leef ik vier seizoenen in een dag.
En 's avond dank ik dat dat mag.
En 's ochtends neem ik mij weer voor
Om te leven volgens 't hoofdkantoor.
Maar al 's middags slaat de zomer om.
En waan ik mij in luchtballon.
Zuchtend kijk ik om me heen.
En traan ontmachtigd om me heen.
Maar dan vanuit die luchtballon
zie ik het tweekleursgazon.
Zwart en wit en poep en plas
en iedereen loopt daar uit de pas.
Dan prik ik en kom wieder down
en gedraag mezelf als een clown.

Geen opmerkingen: