LIKE ONS

maandag 11 oktober 2004

Het begint er sterk naar te ruiken, dat mijn collega (voorheen vriend) uitnodiging en advisatie van mijnentwege in de wind slaat. Al zal hijzelf tegenwerpen dat het juist die wind is die riekt, maar juist daar komt zijn achterwerk uit de kast! Mijn frustraat bestaat hieruit, dat de wind waarin mijn goedbedoelde commentariaat wordt geslagen door onder-ondergetekende, exact dezelfde wind is als die waarop mijn kritieke repliek betrekking betrof. Wederom wordt hieronder geactualiseerd en, erger nog, nu ook nog eens op regionale schaal. Tot wie richt hij zich? Vragen wij ons af. Tot zichzelf misschien?

(En uit de serie Vergeten Dichters, een gedicht van Ferdinand Fer Dinant, ook wel Vergeetachtige Ferdy genoemd:

Ik ben in rijmen zo ontzetttend slecht
Dat ik niet eens meer weet wat ik zojuist heb gezegd


Dit gedicht noemde hij destijds "Het twee-minuten gedicht". Bij voordracht liet hij vaak tussen de twee zinnen een stilte van twee minuten vallen.)

Geen opmerkingen: