Gister peuterde ik aan een korstje op mijn borstje en raad eens wat daar achter vandaan kwam, helemaal met bloed besmeurd? Herinnert u zich het boek "VLAMMENDE KIPPEN VERWAAIEN HAAST NIET" van onze eigen OEUVRE LANSEBREKER nog? Zo niet, kijk maar eens hier. Het boek had plotseling geen veld met hupsende bloemkloddertjes meer als omslag maar de bekotste bloedbaan van de lijkenpikkersvereniging. De laatste pagina las als volgt:
Zo veel geven en dan kutjes en kalfjes terugkrijgen. Verdoemenis. Als hij zichzelf had kunnen pijpen had hij er een foto van gemaakt terwijl hij zijn middelvinger in zijn reet stak en die met "Ik heb je helemaal niet nodig" als onderschrift opgestuurd. Maar hij kon er geen tabak van maken.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten