Bloot Broodbeleg
(Legendarisch gedicht door Ernst, eindelijk heeft 'ie 'em weer eens online gezet, en mijzelve uit een ver 'leden)
Het brood is op
Moe als ik ben
Dan maar droog boter op mijn hoofd
Ik bloed alsof het mijn neus is
Niet dat het minder pijn doet
Maar ik ben klaar
En heb geen fut meer
Om de schijn neer te laten
En hou 'em dus op
In koel vermoeden
Keek ik neer
En zag jouw tranen
Zich een weg banen
Door de schijn heen
Het bloed stelpend
Had ik meelij
Ik kon het niet verkroppen
Al die sla
Koel vermoeden?
Bloed eens mee
Sla om me heen
En krop het niet op
Naar het schijnt
Traant het het fijnst
wanneer de weg zich plaveit
Met tweebaansverdriet
Gas terug!
Vierde versnelling
Snollende del
Vreet aan het weten
Jankend door de bocht
Huilen tot zweten
Verdronken in gedachten
Razende rijder
Door de gewelven
Van mijn hart
Zweet mijn gedachten uit
En slip op de vluchtstrook
Hier stap ik uit
De bochten huilen om mij
Waarom moet alles zo krom?
Verder op het rechte pad
Mijn zweet verdrongen
Mijn snelheid bedwongen
Oh, rustig hard
Kwijlende kelen
Kaakkelen keihard
Krommende komkommers
Op de weg
Versperring van gedachten
Opengebroken oorverdovende
Onderwerping
Van mijn lijdensweg
Waar heen te gaan?
Naar het diepst van mijn keel
Waar wij kwijl verbrokkelen
En versperringen
Onderwerpen
Aan ons ontwerp
Van geasfalteerde vrijheid
Gladjakkers
Die zonder oorverdoving
Over de lijdensweg jakkeren
Blauwdruk van een slokdarm
Die hortend en stotend
De boter op mijn hoofd doet smelten
Geen geluid dat mij
Doet uitglijden
Over de klodders
Die voor voeten vallen
De zon laat mij naakt
Braden in de jus
(Bart en Ernst, ergens in © 2002 )
Geen opmerkingen:
Een reactie posten